این کتاب یک پژوهشنامه مادبی است که از مجموعه مقالات مختلفی تشکیل شده است که در مناسبتهای مختلفی به وسیله استاد محمد حمه باقی کتابت شده است و در 154 صفحه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب:
نویسنده در مقاله ای تحت عنوان « مه‌وله‌وی یان گه‌ڕانه‌وه بۆ سه‌رچاوه« » مولوی یا بازگشت به اصل» یک پژوهش دقیقی را در مورد اشعار و ویژگیهای مولوی انجام داده است و در آن نوشته است که مولوی به وسیله اشعارش هم سبک ادبی گورانی را ثروتمندتر کرده است هم توانسته است استقلال منهجی و روش منحصر به فرد خود را حفظ کند. نویسنده بعد از آن ویژگیهای شعری مولوی و تفاوت آن را با شعر شاعران دیگر بیان می کند که عبارتند از «طبیعت و بومی بودن و تصوف». توجه به طبیعت یکی از ویژگیهای مهم شعر مولوی است و اگر تصوف را از شعر برخی از شاعران دیگر برداریم مطلبی برای آنان نمی ماند حال آنکه اگر تصوف را از شعر مولوی برداریم مهمترین ویژگی آن توجه به وطن و طبیعت است. همچنین بومی بودن را از مهمترین ویژگیهای شعر مولوی دانسته است.